مهمان سفره صاحب الزمان علیه السلام هستیم

محتویات

از تفاوت‌های اعتقاد ما به امام زمان علیه السلام و دیگر ادیان و مذاهب اسلامی این است که ما ایشان را متولّد شده و حاضر و امام حَیّ می‌دانیم.
اهل سنّت بشارت و ظهور امام زمان علیه السلام را در صحاح ستّه نقل کرده‌اند (مانند ابن ماجه، ابن داوود، ترمذی، احمد بن حنبل متعدد نقل کرده است)
اما می‌گویند: «سَیُولَدُ في آخرِ الزّمان» یعنی به امام حیّ و زنده معتقد نیستند.
امام زمان علیه السلام واسطه زمین و آسمان است
او محل نزول ملائکه و موضوع شب قدر است.
امام علیه السلام واسطه‌ی فیض و ید الله است (یعنی واسطه‌ی گرفتن و دادن عطای خداوند)
فیوضات و برکات و نعمات را امام علیه السلام از خداوند دریافت می‌کند و به مردم می‌دهد.

حضرت علیه السلام با او بر سر یک سفره غذا می‌خوردند.
بعد فرمودند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ اللَّهُمَّ هَذَا مِنْكَ وَ مِنْ رَسُولِكَ‏»
ابوحنیفه گفت: یابن رسول الله مشرک شدی! چون پیامبر صلی الله علیه و آله را شریک رزاقیّت خدا معرفی کردی.
حضرت فرمود مگر این آیات را نخوانده‌ای؟
- «وَ ما نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَقُولُ فِي مَوْضِعٍ آخَرَ»
- «وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا ما آتاهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ رَسُولُه‏»
- با اینکه خداوند فضل را از جانب خود می‌داند، اما پیامبر صلی الله علیه و آله را واسطه‌ی این فضل معرفی می‌فرماید.
ابوحنیفه گفت: گویا تا به حال به این دو آیه برخورد نکردم!
حضرت فرمود برخورد کرده بودی اما از آن جهت که ختم بر قلب تو شده است، متوجّه منظور آنها نشده بودی.

ملاقاسم‌علی در کنار قبر بزرگان خدمت حضرت می‌رسد.
متوجّه می‌شود که ایشان فرد بزرگواری است اما ایشان را نمی‌شناسد.
از ایشان درخواست یک زاد السّفر می‌کند که دست خالی به تهران نرود.
حضرت می‌فرمایند که بنویس: در معضلات خودت این عبارت را بگو:«یا اللهُ یا محمّدُ یا عليُّ یا فاطمةُ یا صاحبَ الزّمانِ أدرکني».
ملاقاسم‌علی به اینجا که می‌رسد قلمش را نگه‌می‌دارد و می‌گوید: «أدرکوني» باید باشد، منادا جمع است (پیش قاضی و معلّق‌بازی!!)
حضرت می‌فرماید: خیر، «أدرکني» بنویس!
آنها را می‌خوانی ولی از دست صاحب الزمان علیه السلام می‌گیری.

پس ما مهمان سفره‌ی صاحب الزمان علیه السلام هستیم.
عنایاتی که از خداوند به ما می‌شود همگی، چه مادی و خانوادگی و اجتماعی و معنوی و توفیقاتی که خداوند نصیب حال ما می‌کند از دست امام زمان می‌گیریم.
هر چه داریم به دعا و به واسطه و عنایت آن حضرت است.
لذا باید شکر ولی‌نعمت خود را به جا آوریم: «أَنِ اشْكُرْ لي وَ لِوالِدَيْك‏».
در عین اینکه خداوند را به خاطر نعمت‌ها شکر می‌گزاریم، باید شکر واسطه‌ی نعمت را هم انجام دهیم.
برای ظهور ایشان دعا کنیم در مشکلات به ایشان مراجعه کنیم.